कविता : भित्तेपात्रो

म सानै छदाको कुरा हो,
दुधको मिल्केन लिएर एकाविहानै बजार जानु भएका मेरा बा
घर फर्कदा हातमा दुधको मिल्केन संगै
लमतन्ने कागजका पाना झुण्ड्याउदै फर्किए

मेरो दशैको नयाँ लुगा भन्दा पनि चिल्लो र नयाँ
कागजको पन्नाहरुलाइ
मक्किएको र जीर्ण घरको भित्तामा बडो जतनकासाथ झुण्ड्याए
मेरा बा भन्दा भन्दा पनि बुढो घरको त्यो भित्तो
मुस्कुरायो कागजको चिल्ला नया लुगा लगाएर
तर म बाको अनुहारमा हेर्छु
कुनै उज्यालो छैन, कुनै मुस्कान छैन ।

मेरी आमाले सक्रान्तीको दिन
गाइको गोवर र रातो माटोले आँगन र पिढि लिप्दै गर्दा
बा भने अस्ति भित्तामा झुण्ड्याइएको काजगको पन्ना पल्टाउनुहुन्थयो