मौलाकालिकाको पहिलो यात्रा

साउनको १७ गते साँझ चितवनमा उत्रिएलगत्तै कोठामा गएर दिनभर हिडेको थकाइ मेटाउन विछ्याउनामा पल्टिए । वन्दले गर्दा दासढुङगादेखि ४ घण्टा लगाएर चितवन पुगेको थिए त्यो दिन । आफु वसेको ठाउमा लोडसेडिङ भएपनि नारायणी नदिपारीको डाँडामा झलमल वत्ति वलेको देखेर साथीलाइ सोधे त्यो कुन ठाउ हो ? झ्यालवाट नै वाहिर हेरिरहेको साथीले मेरो प्रश्न मुखवाट निस्कन नपाउदै उत्तर दियो “मौलाकालिका” । नाम धेरैपटक सुनेको भएपनि एकपटक पनि नपुगेको ठाउ थियो त्यो । रातको त्यो सन्नाटामा पनि झलमल वत्तिको साथमा रमाइरहको जंगलमाथीको त्यो मौलाकालिका यसपालीको चितवन वसाइमा जसरी पनि जाने योजना वनाए ।

अहिलेको मौलाकालिका मन्दिर

यो गर्मीको मौसममा चितवनमा करिव १५ दिन वस्नुपर्ने भएपछि मलाइ दिन विताउदै गाह्रो भइरहेको थियो । विहान वेलुका त तालिम हुन्थ्यो तर दिनभर फुर्सद । कहाँ गएर र कसो गरेर गर्मी छल्ने, उपाए थिएन । यत्तिकैमा साउनको २७ गते मौलाकालिका जाने योजना वन्यो । मौषमको कुनै ठेगान नभएको चितवनमा हातमा एउटा छाता वोकेर हिडे मौलाकालिका भगवतीको अवलोकनमा । नारायणी पुल तर्दै गर्दा पनि त्यो वनको वाटा कसरी उक्लने हो वाटो कस्तो होला भन्दै सोचेर हिडिरहे । मौलाकालिका को वारेमा मौलाकालिका शव्द भन्दा वाहेक त्यहाको वाटो, वातावरण, भौगोलिक अवश्था केही पनि थाहा नपाएकोले नौलो अनुभव गदै वाटोमा देखाएका संकेतहरु लाइ पछ्याउदै मौलाकालिका मन्दिरको दुरी छोट्याउदै गएँ । ।
नारायणी पुल तरेर नवलपरासी जिल्ला प्रवेश गरेलगत्तै संकेतहरु पच्छ्याउदै जाँदा १ किलोमिटर पैदल हिडेपछि धार्मिक सेवा समितिको कार्यंलयमा पुगे । धार्मिक सेवा समितिले नै सम्पुर्ण मौलाकालिकाको व्यवस्थापन गर्दोरहेछ । त्यहावाट मन्दिर प्रवेशद्वार पनि प्रस्टैसंग देखिरहेको थियो । तर मलाइ भने धार्मिक सेवा समितिको शिलालेखमा लेखिएका इतिहासहरु पढ्न मन लाग्यो ।
वि. सं. २०३७ सालमा चितवन र नवलपरासीमा स्थानिय भद्रभलाद्मीहरुको पहलमा धार्मिक सेवा समिति गठन गरेर मन्दिरको भौतिक पुर्वाधारको विकास र मन्दिर व्यवस्थापन गर्न सुरु गरिएको रहेछ । धार्मिक र ऐतिहासिक महत्व वोकेको मौलाकालिका मन्दिरलाइ २०३७ साल देखि नै संरक्षण,सम्वर्धन गरेको र वि सं २०४४.........................................