दोहोरो पिडामा सानुकान्छी तामाङ, न श्रीमानको काजक्रिया भयो न सरकारी राहत आयो

मनिष दुवाडी,धादिङ
‘दैवले पनि गरिवलाई मात्रै डस्छ’ भनेर वुढापाकाले यसै भनेका रहेनछन् । छोरीहरुको विहे गर्दा लागेको ऋण तिर्न नसकेर अलिकति भएको पाखोबारी पनि बन्धकी राखी ऋण निकाल्न भनरे काठमाण्डौ गएका मानवहादुर तामाङ कहिल्यै घर नफर्किने गरि काठमाडौको बवरमहलमा गत फागुन १५ गते भएकोे बम विस्फोटमा परि विते । बम विस्फोटको जिम्मा लिने कथित विश्वक्रान्ति समुहको आफ्नो राजनैतिक उद्देश्य त पुरा भयो होला तर त्यहि विस्फोटले धादिङका ३ जना निर्दोष व्यक्ति र उनीहरुको परिवारको सपनालाई क्षणभरमै चक्नाचुर बनाइदियो । घटना लगत्तै स्थलगत निरीक्षणमा गएका गृहमन्त्री विजयकुमार गच्छदारले दोषीलाई कडा कारबाही र पीडित परिवारलाई क्षतीपुर्ती दिने भनेर राजनीतिक भाषण ठोकिहाले । तर राहतको अहिलेसम्म अत्तोपत्तो छैन । राजमार्ग चक्काजाम र नेपाल बन्द गरेपछि मात्रै पीडितले राखेको माग सुन्ने सरकारले ति गरिब निमुखाहरुको मागलाई सुनेको नसुनेझै गरेको छ । जे नहुनुथ्यो त्यो त भइहाल्यो तर घटना पछि अन्तिम संस्कार गर्नका लागि भनेर काठमाडौ गएका मानबहादुरका आफन्तहरुलाई भने फेरी अर्को पीडा थपियो । बम विस्फोटमा परि मृत्यु भएका मानबहादुरकोे ३२ दिनपछि गत चैत १७ गते अन्तिम संस्कार गरेर फर्किएका छोराहरु र छिमेकीहरु पनि धादिङको खानीखोलामा बस दुर्घटनामा परे । त्यस दुर्घटनामा परि मानबहादुरमा सालो अर्थात सानुकान्छी तामाङकी भाइ शमशेर लामाको मृत्यु भयो भने मानबहादुरकै जेठो छोरा मिलनको आँखामा गम्भीर चोट लाग्यो । श्रीमानको मृत्युले विक्षिप्त अवस्थामा रहेकी सानुकान्छी तामाङलाई आफ्नो भाइको मृत्युले झनै मर्माहत बनाएको छ । जसोतसो र विविध समस्याका वावजुत पनि काठमाडौ मै पिताको दाहसस्कार गरेर

विदेशमा आमा विरामी, यता छोराछोरी भाकै

‘‘विदेशबाट आमाले पैसा पठाउलिन् भनेको त विरामी पो भाछिन् रे । घरमा खानेकुरा नभएको कत्ति दिन भैसक्यो भात नै पकाएको छैन । केही समय अघिसम्म आमाले खर्च पठाउँदा जेनतेन छाक टरेको थियो । अब के खाने हो, के लाउने हो थाहा छैन ।’’ निलकण्ठ गाविस वडा नं. ५ गणेशटोलमा बसोबास गर्ने चार बालबालिकाहरुले यस्तो सुनाइरहदा त्यहा जानेको जसको मन पनि भक्कानिन्छ । ‘‘५ वर्ष अघि किड्नी फेल भएर बुबा भीमबहादुरको मृत्यु भयो, डेढ महिना अघि विदेश (कुवेत) गएकी आमा मिना कुमारी पनि विरामी हुनुहुन्छ रे’’ अहिले हामी चार जना यो अवस्थामा छौं ।’’ मिनाकुमारीका जेठा छोरा १६ वर्षिय सन्तोषले दुःख मान्दै भने ः– ‘‘अहिले मसंग २ वटा भाई र एउटी बैनी छे । हामीले पेटभरी खानेकुरा नखाएको महिनौ भैसक्यो ।’’ ‘‘बुबाको पनि किड्नीको समस्याले मृत्यु भयो, ३ वर्ष अघि विदेश गएर फर्किएपछि फेरी डेढ महिना अघिमात्रै विदेश जानुभएकी आमालाई पनि किड्नीकै समस्या देखिएको छ, अब के हुने हो थाहा छैन, हाम्रो साहारा कोही नहुने भो’’ मिनाकुमारीका माइला छोरा १२ वर्षिय दिपकले गुनासो गरे । आमा कै कमाइ खान बसेका १६ वर्षिय सन्तोष, १२ वर्षिय दिपक, १० वर्षिय दिनेश र ८ वर्षिय सुनिता रानामगर अहिले विहान बेलुका हात मुख जोड्न नपाएर अलपत्रमा परेका छन् । उनीहरुको अवस्था देखेर छिमेकी र सहयोगी दाताहरुले दिएको खानेकुरा समेत